Nazlim Şiiri - Nazmi Gökdogan

Hacılar deresinde çayın başına
Geldim gidiyorum sen yoksun NAZLIM
Şöyle baktım catalkayanın taşına
Doldum gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Cemalinin şekli düştü fikrime
Bilmem nasıl düştüm böyle bir hale
Bir an da kapılıp senli hayale
Daldım gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Kaderde hasret var, gönlümde efkâr
Cümleler manidar sözler efsunkâr
Ugrayıp tatlara aldım payım kadar
Aldım gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Kendimce yaşayan garip bir kuldum
Tomurcuken daha açmadan soldum
Sayende yıkıldım yerle bir oldum
Soldum gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Bir haber gelmiyor esen yellerden
Ahu feryadımı dinle tellerden
Ak sinende açan pembe güllerden
Yoldum gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Sevda denilen şey yalanmış yalan
Bir damla gözyaşı elimde kalan
Vefasızlar gönlümü ederken talan
Sustum gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Daldım anılara yüreğim yandı
Gözlerim kahırlı yaşlara kandı
Bir ben değil seni dağ dere andı
Yandım gidiyorum sen yoksun NAZLIM

Bekledim yolunu baharda kışta
Azimet adını andım her uyanışta
Hasretin aktı gözüm yaşında
Ben öldüm gidiyorum sen yoksun NAZLIM