Nazlım Şiiri - Mahir Başpınar

Yine efkâr bastı ruhum daraldı,
Duvarlar üstüme yürüyor nazlım.
Ümidim tükendi, dert bana kaldı,
Bu yaşantı beni yoruyor nazlım.

Yaşadığım hayat sanki bilmece
Düğümlenir dilden dökülmez hece
Kâbus gibi çöktü bitmiyor gece
Zaman işlemiyor duruyor nazlım.

Duygular firarda, aklım bulanık
Kafa karmakarış yüreğim yanık
Çektiğim çileye yıldızlar tanık
Akşamdan sabaha karıyor nazlım.

Dal budak salarak köklendim sandım
Arınıp dertlerden paklandım sandım
Kendi iç dünyamdan saklandım sandım
Ne yapsam nafile görüyor nazlım.

Yazılanlar mutlak gelir başıma
Ecel vuku bulsa bakmaz yaşıma
Hüzün katar katar düşmüş peşime
Köşe bucak beni arıyor nazlım.

Mahir’im halimi bilen olmadı
Açtım yüreğimi gelen olmadı
Kayboldum meçhulde bulan olmadı
Sarardı yaprağım, kuruyor nazlım.

Mahir Başpınar/ 07.09.2013
Kültür Bak. Halk şairi.