Nazlıcan Şiiri - Uğur Ata

Sen beni tanımazsın NazlıCan
Karşılıklı bir acı kahve içmedik seninle
Sohbet etmedik memleketin sorunlarından
Veya bir hocanın arkasından küfür etmedik
Yürümedik ki bir amfiden diğerine, birlikte
Sen beni tanımazsın NazlıCan
Bir bankta oturup sen pembe dizilerden,
Ben futboldan bahsetmedik ki
El ele tutuşup adımlamadık ki Zaferi
Yaşamadık ki bir ânı bile birlikte
Yaşamadım ki ben sensizliklerde
Sen beni tanımazsın NazlıCan
Kampüsten aynı tramvayla gelmedik
Geldiysek de aynı koltuğu paylaşmadık
Sana hiç yer vermedim, veremedim ki ben,
Sen hiç ayakta kalmadın ki
Sana yer verecek birileri bulunurdu her zaman
Her zaman el ele tutuşup...
Gezdiğin birileri olurdu Zaferi
Her zaman pembe dizi anlatacak bir enayi bulurdun
Ve her zaman acı kahve içerdin kantinde birileriyle
Sen beni tanımazsın NazlıCan
Tanıyıp tanımamanda umurumdaydı sanki
Dört duvar arasında 'Yalnızlar'ı oynadın mı hiç?
Karanlıktan korktuğun oldu mu?
Basitliklerden usandığın?
Yağmurla birlikte ağlamak isteyipte
Göz yaşların ilmek ilmek aktı mı yüreğine?
Sen hiç yalnız kaldın mı?
Gözlerini kırpmadığın oldu mu sabaha kadar?
Sen hiç sevdin mi adam gibi?
Yook NazlıCan yok...
Sen hiç yalnız kalamazsın
Sabaha kadar oturup şiir yazamazsın
Sen adam gibi sevemezsin
Oysa ben yalnızım her savaşımda
Şiir defterim elimde sabahlarım çoğu kez
Ben adam gibi severim seni de, sensizliği de
Yook NazlıCan yok...
Sen beni tanımazsın.