Nazlıcan Şiiri - Muammer Kars

Güneş gözlerinde, açsın sessizce.
Bahar ol yemyeşil, tele Nazlıcan.
Nazik gül kokulu, narin ve ince.
Kemerler yakışır, bele Nazlıcan.

Muhabbet dilime, bal kaymak olan.
Bu gönül ardından, koşan, yorulan.
Sımsıcak sevgidir, bu kalbe dolan.
Gül dikenin batar, ele Nazlıcan.

Bu hasret gönlümde, asırlık oldu.
Güller çiçek açtı, sarardı soldu.
Hayalin düşümden yitti kayboldu.
Düşürdün bir garip hale Nazlıcan.

Bu kimdir diyorsun, hem neyin nesi.
Sevdana koşarak gitti nefesi.
Yüreğimin gülü, dağın lalesi.
Sanmıştım gönlüme, kale Nazlıcan.

Dadaşım yoruldu, karbeyaz oldu.
Dizinde derman yok, goncası soldu.
Şu viran alemde koştu yoruldu.
Sen beni düşüren, dile Nazlıcan.