Kin, öfke, nefret hangisi evlâ?
Bir yaradan var, bir mevla..
Duymaz mısın göklerden gelen sesi Uyan!
Senin kinin, öfken mi daha evlâ..!
Saatin yelkovanı mıhlanıp durunca
Kalbin itirafına,
Gözler kör
Dudaklar feda
Kulaklar olmuş mevta.
Bunca gam bunca keder niye
Bunca kin, öfke kime.
Dünya malı kalacak mı sanırsın yarına.
Bir asır sürecek mi sanırsın zevk, sefa.
Kırdığın kalpler döner mi sandın?
İnsanoğlu, Hacı Bektaşi olmak zordur,
Sen bakkalcı Ahmet abi ol.
Harar çuvalı olmak zordur,
Sen soğan çuvalı ol.
Tabağa kaşık, kapıya eşik, bebeğe beşik ol.
Mesih olmaya gerek yok !
Ruh halim;
Ömrü saatlere sıkışmış kelebeğin telaşı gibi biraz
Can Dündar.
O neşeden bu hüzne koşan Velinin oğlu gibi biraz
Orhan.
Sevmek için servete ya da asalete mi sahip olmak gerek ?
Sevgi ruhun gördüğü iki çift göze duyulan hayranlık değil mi ? İhtimallere karşı savaşmak.
Güzel gören gözlerin asaletinden, umuda sarılan kalbin kanadından büyük servet mi olur ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!