Nazlı Yâr Şiiri - İsmet Bozkurt

Nazlı nazlı yürürken Maral’a benziyorsun
Yola diken ekilir gelemezsin nazlı yâr
Felek bizi ayırmış ağlayıp gizliyorsun
Alna kader çizilir silemezsin nazlı yâr.

Benden gittin gideli ben beni arıyorum
Yüreğim köze döndü ateşsiz yanıyorum
Gördüğüm her yıldızı gözlerin sanıyorum
Ciğerlerim sökülür bilemezsin nazlı yâr.

Ebruli bir gecede kalemim duygu akar
Odamda hasret yanar duvarları sen kokar
Hangi melek suretin ruhum bedenden çıkar
İlmik ilmik çekilir ölemezsin nazlı yâr.

Nede çabuk unuttun gözyaşın silişlerim
Aklımı alıyordu o eski gülüşlerin
İçinde uhde kalsın vedasız gidişlerin
Bölük bölük yıkılır dönemezsin nazlı yâr.

Adım adım geriye daha uzaklaşırız
Şimdi dönmek imkansız ahirde yaklaşırız
Vuslatın borcum olsun bir gün hesaplaşırız
Gözde hicran okunur göremezsin nazlı yâr.

Her derde katlanırdım olmadı son vuruşun
Sevgideki ihanet affedilmez duruşun
Hesabı tutulmazdı aşkta üç beş kuruş’un
Bir gün hesap sorulur veremezsin nazlı yâr.

İsmet Bozkurt