Nazlı Yar Şiiri - Kadir Turan

Gün batınca herkes gitti bir yana
Yüreğime hüzün düştü nazlı yâr
Yüzlere gülüşler pay edilirken
Payıma sensizlik düştü nazlı yâr.

Dayanamıyorum yalnızlığına
Her mevsim kar yağar gönül dağına
Bir yangın düştü ki aşk otağına
Alevler boyumu aştı nazlı yâr

Yokluğun gönlüme kor bırakıyor
Bu aşk beni dirhem dirhem yakıyor
Geceden ruhuma elem akıyor
Yüreğime hazan düştü nazlı yâr

Ne zaman kıblene döndüysem senin
Ne zaman aşkınla yandıysam senin
Ne zaman adını andıysam senin
Yaşlar gözlerimden taştı nazlı yâr.

Kadir Turan