Nazlı Yar Şiiri - Ramazan Eyigün

Kolların inmesin asla dalından
Yüreğim hun oldu yar efkarından
Asla ayrılamam senin yanından
Beni yerden yere vurma Nazlı yar

Yine akşam oldu karanlık çöktü
Ayrılık hasretliği belimi büktü
Alem bahçesine gül fidan dikti
Kurudu güllerin bağır Nazlı yar

Öyle melul mahsum bakma gözüme
Yoksa darıldın mı ah benim sözüme
Ecelin yetsede yatsam dizi de
Beni el eline koyma Nazlı yar

Güzeller toplanmış çeşme başına
Şavkı vurmuş mihrabın taşına
Bir hörü güzeli çıktı karşıma
İçinizde nazlı yarim var mı ola

Bir seher vaktinde indim pınara
Taramış zülüfü vermiş tımara
Doldurdu suyunu koydu kenara
İçinizde nazlı yarim var mı ola

Pınar senin suyun neden soğumuş
Sevilecek güzellerin çoğumuş
İçinizde nazlı yarim yoğumuş
Yanarım ağlarım kara kadere