Nazlı Yar Şiiri - Ahmet Şener

Yirmi sekiz nisan ikibin dokuz
Yüreğimde volkan hatta biraz köz
Derin uykudaydım bayram etti göz
Sefa geldin düşümdesin nazlıyar

Uyanıp baktım ki çoktan gitmişsin
Ancak rüyalarda gönlüme eşsin
Gözümden süzülen üç damla yaşsın
Akıttığım yaşımdasın nazlı yar

İşlemişsin damarıma kanıma
Mühür vurdun bu günüme dünüme
Bitişiksin vücuduma tenime
Kirpiğim de kaşımdasın nazlı yar

Sensiz şu geceler ne kadar uzun
Değişmek bilmiyor kışın ve yazın
Yüreğimi sarar bir garip hüzün
Yazlarım da kışımdasın nazlı yar

Çok oluyor halden hale girdiğim
Menzil im sin düşlerim de vardığım
Ah çektikçe yumruğumu vurduğum
Berelenmiş döşümdesin nazlı yar

ŞENER’CE melektin şekil olarak
Kimseyi tanımam vekil olarak
Kafama girmişsin akıl olarak
Şu akılsız başımdasın nazlı yar

Ahmet ŞENER