Nazlı Yar Şiiri - Avni Temiz

Sabah güneşim olup, doğsan seher vaktinde,
Giripte penceremden, sarsan beni nazlı yar.
Riyakarlık eder mi, insan gönül aktinde?
Keşke sende gönlüne, sorsan beni nazlı yar.

Dağ yamacında açan, yaban gülleri gibi,
Sende gönül dağımda, duruyorsun nazlı yar.
Dağlardan inip gelen, yağmur selleri gibi,
Sende beni kalbimden, vuruyorsun nazlı yar.

Güneş batar ufuktan, kızıl kıyamet kopar,
Sonra çöker karanlık, biliyorsun nazlı yar.
Esen dağ rüzgarları, senin kokunu kapar,
Bana seher yeliyle, geliyorsun nazlı yar.

İsmini sayıklarken, dilimde hece hece,
Hasretin yakıp durur, dayanamam nazlı yar.
Sarılıp hayaline, uyuyorken her gece,
Sen yoksan Kuş sesiyle, uyanamam nazlı yar.

09.12.2014