Nazlı Yar Şiiri - Mehmet Kaplani

Alacakaranlık sızıyor penceremden
Tenhalaşıyor sokaklar
Yokluğun doluşuyor boş yerlere
Ilık bir rüzgarın tebessümü
Dokunuyor camlara
Sen şimdi belki de odanda
Odanın en loş köşesinde
İçinde yangın
Gözlerinde acı
Güne sırtını dönüyorsun

Saçlarını toplamışsındır belki
Pencereni açmışsındır rüzgara
Tül perdelerin kımıldıyordur sessizce
Duvarlarda gölgen
Yerde ayak izlerin
Bir müzik inliyordur kulağında
Ve birkaç mısra
Dökülüyordur dudaklarından
Dokunduğun yerlerde parmak izlerin
Donuk duvarlarda gözlerin

Senden biraz ilerde
Hem de aynı şehirde
Bütün bunları düşünen
Seni hayal eden biri var
Senin olduğun şehirde olmak
Yürüdüğün kaldırımlarda yürümek
Baktığın yerlere bakmak

Oysa ne kadar yakınız
Aynı şehrin gök tavanında
Yıldızları izliyoruz geceleri
Aynı yıldızlara belki de
Farklı isimler takıyoruz
Aynı rüzgar çalıyor kapımızı
Kim demiş biz uzağız diye…
Tenini okşayan
Her gece seni bana getiren rüzgar
Birazdan yüzüme dokunacak
Odanın dört köşesi seninle dolacak

Bu şehir var ya bu şehir
O yüzden güzel geliyor bana
Belki o yüzden seviyorum bu şehri
Bu şehir senin şehrin
Toprağında havasında sen varsın
Bu şehir senin gözlerinde
Gözlerinse gözlerimde