Nazlı Yar Şiiri - Hüseyin Özçelik

Damlaları yere düşen pınarın
Mermerlere iz bırakır nazlı yâr
Gönlümdeki sevda dolu yılların
Çiçek açar yaz bırakır nazlı yâr

Gitme uzaklara hasret kokuyor
Ayrılıklar elem keder saklıyor
Her mevsimi bir fırtına yokluyor
Bu ayrılık yüreğimde köz bırakır nazlı yâr

Gidersen çeşmelerin suyu çekilir
Göz pınarlarım kurur yere dökülür
Hasret çekenlerin boynu bükülür
Bundan böyle beni üzme nazlı yâr

Gözlerim yollarda yılları sayar
Seven bir kalbe başka sevgimi koyar
Yürek iç çekip göz dolmazsa eğer
Sitem yükün gönülde az bırakır nazlı yâr

Gitme gel artık hasretlik gam eyler bana
Dert katmer katmer zam eyler bana
Acılar çekerim bak burhan eyler bana
Gözyaşları yanağımda çiz bırakır nazlı yâr

Çeşmeler aksın sulansın canlı mahlukat
Benim gözlerimi kurutma gel etme inat
Dünya angaryasının bir enini bir boyunu tart
Gerçek sevgiliye biz bırakır nazlı yâr

Şairin yüreğine düşürdün cemre
Her ayrılığı başlatan olur tek cümle
Onca iyilikler varken neden bir kere
Nedense azlar çoklara köz bırakır nazlı yâr