yüreğim yelken açtı engin denizlere
kah kabardı dalgalar,
yırtarak yol aldım denizimin yüzünü
kah öldü deniz,içimde büyüttüm çığ gibi
sessizliği,seni,sustum...
yapayalnızım sensiz şu koca şehirde,
ardına kadar açılan
en mahrem odalarımızın kapısında,
kara kilitler asılı şimdi...
duvarlarında yankılanıyor acı ve hasret!
asılı kalmış bir yanında sanat eserin,
çerçevesi yaldızlı gözyaşlarımla.
Şizofren bakışlarımın ardında Saklı beni kimse bilmez,
Ben bile bilmem kimim ben...
Önümde uzayıp giden onca yollara bakarım da,
Bilmem hangisi benim yolum, kaybolurum....
Yolunu kaybetmiş bir çocuğun Çaresiz gözyaşlarına boğulurum,
Kimse Görmez, bilmez...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!