Nazlı Rânâ Gürel Şiirleri - Şair Nazlı R ...

Asırlarca nasıl can çekişilir? ..
Ancak uygarlıklar, devletler bilir.

Dil bir yoldur uygarlığa taşıyan.
Türkçe değil! ...
Bütün bir medeniyet

Hakkımızı yediler! ..
Bilmem kaç adam (!) ,
Güpegündüz,
Bir öğleüstü…
Ses çıkmadı kimseden!
…

Boyuttan âzâde bir kuştu zaman...
Tutacaktım avcumdan uçtu zaman...
Ben dört bir yanıma göz gezdirirken,
Her nesneye bir iz koymuştu zaman.

Çok dil biliyorum ben çok,
Anlaştığım hiç kimse yok.

Ben bozkır çocuğuyum,
Dört yanım ufuk…
Buhara’dan kalkıp,
Konya’ya konmuş soyum.
Asırlar sürmüş yolculuk…
Anayurttan beri Farslarla,

Yer Kerkük, yer Telafer,
Yer Bağdat, yer Kerbelâ
El, göz diker eline,
Başa gelir her belâ...

Dudağında son nefesi...

Ben sağım dedi, adamın biri;
Ben ölüyüm diyemezdi...
Düşündü...
Ben de sol dedi.
Diğeri...
Sittin sene gittik geri...

.....................Prof. Dr. László Rásonyi’ye

Soğuk bir yılan gibi
Alman şehirlerinden
Kırlara uzanırken
Ren ve tren…

*
Eserlerim eşimin eserinin eseri,
Ondan destek almasam, kısılırdı sesleri
*
Her insan sevgilidir, Muhammed en sevgili
Uğruna cümle Âlem halkedilen sevgili

Bir oyundur hayat,
Metnimiz alın yazısı...
Dram, tragedya düşer kimine,
Oynar komedi bazısı...
Kiminin dudağında kahkahalar,
Kiminin gözleri nemli...