Nazlı Güzel (Şeyma) Şiiri - Tülay Bilgin

İstanbullu bir kız tanıdım
Güzel mi güzel,
Biraz nazlı, biraz edalı

Aydan ışık yüzü, güleççe gözü.
İstanbullu bir kız tanıdım

Kız kulesinde oturur
Saçlarını rüzgâr götürür
Uzaklara dalmış bakar
Güneş yüzünde açar

Şehla bakışlım, sevda tokalım
Salında gez, istanbul’a eş

Bir bahçe ki, sevenleri hep var
Yüreği, gül gül açar

Bülbül’ler, hayran hayran bakar
Şakır bülbül’ler, namesini kendi besteler

Yağdı yağmur, açtı gül
Gül bağında, bülbül
Mutluluk bestesiyle güldür