Nazlı Gelin Eylül... Şiiri - Eylül Gökdemir

Bir gelin tanıdım
Henüz çiçeği burnunda
Koklanmamış bir gonca idi gül-i zârda

Mahzunca salınırken hazan yeli
Bakışları hülyalı geceler misali...

Daracık sokakların çıkmazlarında
Çelik-çomak oynarken, dizi kanayan
Fıstık bağında, incir ağacında mahsur kalan
Nazlı gelin, küskün turnam
Daha ondört yaşında...

Elleri kınalı, sırma saçlı
Ondördünde bir çocuk
Ondördünde bir kurban...

Çakmak çakmak bakışlarından
Hayalleri
Dökülürdü geceye inat
Uzanan ellerine
Ay gözyaşlarını saklardı
Kirpiklerinin büklümünde...

Başını yastığa koyduğunda
Gökyüzünde yıldızlara dalar
Düşler kurardı, düş perilerine eş...

Sıcak yaz gecelerinde dama döşek taşır
Tahta çıkan merdivelrindeki çıplak ayakları
Sanki suya ulaşırdı...

Bilmezdi ki töre bir gün onu da vurur
Eylülll... Şimdi destanın yazılır

Deli deli akarken Fırat''ın çılgın suyu,
Kum fırtınaları inerdi hayat/a/ına
Her ikindi vakti
Kırkikindiler çökerdi ömrünün sayfalarına

Kalın tahta kapılarda koca koca kilitler
Kızıl balgam taşı döşenmiş iç avluda
Siyah kuzguni saçları meydan okur rüzgara

Bir akşam vakti verdiler onu diyar-ı gurbete
Akıttı kanlı gözyaşlarını
Haykırdı, dertleşti, söyleşti kel aynaklarla
Ben bir kardelenim, kıymayın bana...

Nazlı gelini kınalayıp kurban ettiler
Bir yaz akşamında...
Davullar zurnalar arasında
Al duvaklar takıldı, al yanaklı gül yüzüne
Bir Temmuz gecesinde
Yas tuttu kelebekler...

Kırıldı dalları Eylül''ün
Bir kasırgaya kapılmışcasına
Kalmadı ne sesi ne de soluğu
Onun itiraz etme hakkı yoktu

Ne fırat kaldı şimdi
Ne dağlar, ne güvercinler...
Kumrular inmez oldu kuşhanelere

Nazlı gelin sustu, susturulmuştu
Doğduğun yerden
Öleceğin yere, diye uğurlanmıştı
Sahipsiz, mekânsız kuşlar gibi
Yalnızlığa kıyılmıştı sanki nikahı

Bu bir yazgı mıdır?
Karanlıkların efendisi cevap ver! ! !
Nazlı gelinler olmasın
Kardelenler solmasın artık
Ne olur! ! !

Ah Eylül, nazlı gelin
Sessizce ölümü bekler
Acısı yürek deler...

Eylül Gökdemir