Nazlı Döne Şiiri - Yaşar Cerit

Mukulun sırtında ala habası,
Mukul derler o Velinin babası.
Nazlı Döne gelin olmuş gidiyor
Viran olur Bekirli’nin ovası.

Hele bakın yoldan giden deliye,
Biz tutulduk yağmur ile doluya,
Nazlı döne elin olmuş gidiyor,
Layık değil mukul gibi Veliye.

Döne bizim işleri sende mi duydun?
Bu kadar soğukta üşüdün durdun,
Babalığın seni mukul’a veriyor,
Hayırlı olsun dengini mi buldun.