Nazlı çiçek Şiiri - Musa Durman

Benim sarp dağlarda açan nazlı çiçeğim
Gönlün yorulmuştur gel gönlümde dinlen
Damarlarımdan akan ırmakları dinle
Korkmuş gözlerle geldin
Gel seni kendimde saklayayım
Ürkünçtür soğuk bakan kara gözlerim
Bir kerede sen bak
Belki siyah değil başka renktedir
Bilmem ben insanlar masum mudur
Bana çocukların masumiyetini anlat
Hangi tuzağa kapanır insan
O tuzak senin göğüsün müdür ellerin midir
Saygısızca sevmek midir aşk
Herşeye rağmen kaybetmekten korkmak mıdır
Yolunu bilmeden ışığı bulmaya çalışmak mıdır
Acı çekeceğini bile bile dikenlere sarılmak mıdır
Benim sarp dağlarda açan nazlı çiçeğim
Her ne kadar kurumuşta olsa yaprağın sayfalarımda
Ben yine de senin kokunu hissedeceğim

Belki kavuşmamız yıllar alacak
Sönen ateşin dumanı bitecek
Birimiz ölcek
birmiz hiç bilmeden bekleycek
Ama korkma çiçeğim
Sevenler ölümde kavuşacak