Nazlı-Can Şiiri - Mahir Başpınar

Nazlım, bırak artık surat asmayı
Seven şu gönlümü yıkma nazlı-can
Çağlasın yüreğin bırak susmayı
Duyguya kilidi takma nazlı-can.

Konma gönül kuşum diken üstüne
Kurtlar bürünmüşler kuzu postuna
Zarar gelmez derler, dosttan dostuna
Nefret tohumunu ekme nazlı-can.

Çok istedim senle olmak baş başa
Razı idim kuru yavan bir aşa
Sevgisiz bir ömür geçmesin boşa
Hem seni hem beni yakma nazlı-can.

Sensiz koca dünya dar gelir bana
Severken ayrılmak ar gelir bana
Sanki uykularda yar gelir bana
Gönül kapısından bakma nazlı-can.

Burkuldu yüreğim, içim acıdı
Seven âşık hani başa taç idi
Çabaların boşa artık geçidi
Takıp peşin sıra çekme nazlı-can.

Taşımaz kirpiği gözlerim yorgun
Hangi bülbül olmaz gülüne vurgun
Mahir olmuş yârin aşkına sürgün
Gurbette boynumu bükme nazlı-can.