Nazlı Şiiri - Nihat Görmez

Bir kedi, ıslanmış yine yağmurdan
Derdi kendine yeter bir zavallı.
Bana benzemiş farkına varmadan.
Kader bağlanmış yollar kaybolalı.

Bir ben,birde o, karanlık sokakta
Gece,gündüz farketmez bizim için.
Yürüyoruz ıslak kaldırımlarda,
Aklımız ve midemiz bir bizim için.

Düşmüşüz ya gurbet sokaklarına,
Umurundamıyız ki dünyanın.
Umudumuz da yok zaten yarına,
Tadı yok gözlerimizde rüya nın.

Nazlı ya rastladık bir sokak sonra
Alımlıydı hemde çok çalımlıydı.
Kuyrığunu sırtına vura, vura
Yürüdü, girdi apartmana.

Bakmadan ardına dik,dik yürüdü.
Adı Nazlı her halinden belliydi.
Yediği önünde,artan ardında.
Nazlı bizden şanslıydı bu dünyada.

Islak kedimle ben utandık ondan
O bir zengin monşer biz avareydik.
Onun sahibi var havası ondan
çekilip önünden ona yol verdik.

Yağmurlarda bastırdı saklanmalıydık
Sokaklar bizimdi anlamalıydık
Böyle ayazda biz donabiliriz.
Biz nasıl bir Nazlı olabiliriz.