Nazlanma Sevdam Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Üzülme! Her derdin dermanı varmış, 
Coşkun akan sular durulur elbet!
İlahi fermanı böylece yazmış, 
Gönül köprüleri kurulur elbet!  

Sora sora Bağdat bulunamaz mı?
Dağı delmek göze alınamaz mı?
Çağırsam da sesim duyulamaz mı?
İstesen menzile varılır elbet!  

Bu gönül maşuk'dan olursa naçar, 
Aşkın 'da yürekte yaralar açar, 
Ola ki kıt aklım başımdan uçar, 
Derdime bir isim konulur elbet!  

Akar ince ince gözümden yaşlar, 
Dile gelse, başım vurduğum taşlar, 
Yetmez mi yediğim ağulu aşlar, 
Maşuğa hesabı sorulur elbet!  

Aşkın şu kalbimde koskoca bir dağ, 
Çöller 'de vahasın,yaylalar da bağ, 
Sevmenin vaktidir bende ki bu çağ, 
Kaderin ağları örülür elbet!  

Aşığım uğruna serden geçerim, 
Güzeli çirkini bil ki seçerim, 
Gönlümün bağından güller biçerim, 
Nazlanma! Ruhum da yorulur elbet!  

Kimler ağlayıp da kimler gülermiş, 
Kimi diyarlardan göçüp gidermiş, 
Sabreden her vakit murada ermiş, 
Sevdam'ın kıymeti bilinir elbet!  

Günler döner devran döner eller de,
Kocayıp dizlere sızı iner de,
Zaman ile gözüm feri söner de, 
Hayalin aklımdan silinir elbet!  

Yüce dağa yağan karlar mı olsam,
Engin Ummanlarda sallar mı olsam, 
Mis kokan bir çiçek, dallar mı olsam, 
Garibe mutluluk verilir elbet!  

Nazlanma sevdam, ömür bir damla su, 
Aşık Kemâle'de kurmuş bir pusu, 
Yâr! Deyu...Gezerek, yitirmiş usu, 
Bu sevdaya her dem ölünür elbet!  

16.01.2015/Kahramanmaraş.