Nazlanış Şiiri - Necdet Arslan

son güzden bir sabah
pembe yasemin kokuyor sokaklar
sen geçmişsin oradan

gülümseyişlerin yansımış sulara
yokluklarla dolu içim dışım...

birkaç kuş havalanıyor ötelerden
birkaç yaprak uçuşuyor havada

uzaklara taşınıyor gündüz
elimizi kolumuzu bağlıyor ağular

gülümseyişlerini kim bilir nereye taşıyor sular
yokluğun yansıyor içime dışıma.
avuçlarım hasta düşüyor sokak aralarında bir yerde

güz çağım benim, ah iki gözüm
şimdi hiçbir melteme bile geçmiyor sözüm