Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
FAZLA NAZ AŞIK USANDIRIR sözü aklıma geldi
seven gönülün hasreti gidermek sevgiyle sarmak için yaptığı çağrı ne güzel dile getirilimiş bu arada yapılan naza sitemde maya olarak katıarak şiir harika birşekilde mayalanmış yazan kalemin seven yüreğin coşkusu tükenmesin kutluyorum 10 puanla alkışlıyorum
Ümit gardaşım yine döktürmüş... Bu güzel dizelerin sahibi güzel yüreğine selam olsun... Tebrik ve selamlarımla...
TEBRİK EDERİM UMİT CAN COK GÜZEL MÜKEMMEL BİR ŞİİR.SEVEREK OKUDUM VE PAYLAŞTIM .TAM PUAN SEVGİYLE
Bu hasret bitmez bende yara oluyor tende,
Birazcık düşünsen beni ayak uydursan sende,
Bu gidişle yüreğe yara düşecek bende,
Nazın yetti aygülüm geleceksen gel artık.
Bu da çok güzel di...yaw..ben senin sayfanı neden unutmuşum şimdiye kadar..kırılmakta haklısın..ama bak üç tane yorum yazdım....
AFFEDİLDİM Mİ?
Böylesi güzel bir çağrıya cevap vermeyen birisi duygusuz demektir,harika bir şiir ve çok temiz bir sevgi.Umarım sizi hakeden birisine rastlarsınız.Kaleminize sağlık.
G.Y.
.............
Hasretin öldürecek beni böyle giderse,
Vuslatın sancıları yıllar boyu sürerse,
Avucumdan gül kuşum uçuverip yiterse,
Nazın yetti aygülüm gelceksen gel artık.
Ümüt Güngör.....güzeldi ..şaire tebrikler....
Saramadı kollarım uzak sana yollarım,
Geleceğin günleri özlem ile kollarım,
Kış geçti giderde çözülmedi donlarım,
Nazın yetti aygülüm geleceksen gel artık. / İerik şekil mükemmel, tebrikler.
GÜZEL BİR HECE ŞİİR, KUTLUYORUM ŞAİRİNİ
SELAMLARIMLA
Beklenenler Nazlı olurmuş üstadım, Gelmesi dileğiyle:) Okumak zevkti ... selamlarımla
Saygıdeğer Hocam !
Nasıl ki ,bir mum; diğer bir mumu tutuşturduğunda ışığından bir şey kaybetmez. Sizde Duygularınızla bizi tutuş durdunuz. Bilirsiniz, denizin dibinde incilerle, taşlar karışık halde bulunurlar. Bizim sitemizde de çeşitli şiirlerin incilerle karışık çakılların bir arada oluşu gibi. Övülecek güzel şiirlerde kusur ve yanlışların arasında diken arasında kalmış gül gibi durmaktadırlar.. Sizin şiirinizde okuyunca bu gül misali dikenler arasında hemen fark ediliyor ve gönlümüzdeki yerini alıyor.. Her zaman duyguyla beslenen, sevgiyle süslenen gönül bahçenizdeki şiirlerinizi tekrar derlemek dileğiyle …………………………………………………………..emily53
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta