Nazımca... Şiiri - Hüseyin Yargı Özmen

Nazımca...

nazım' ın hakkında yazmak...
değil, nazımca yazmak! ...
nazım' ın cismince konuşmak...
değil, nazımca konuşmak! ...
velhasıl,
nazımca gülmek, ağlamak...
bakmak, sevmek nazımca...
nazımca direnmek,
namussuza, halden bilmez,
işbirlikçi, hayına...
nazımca mücadele etmek,
karşı çıkmak yoksulluğa, yolsuzluğa,
sam amca' nın karaladığı
alın yazısına...

memleket sevdası, nazımca güzel...
vatan hasretinin tadına doyulmaz,
olursa nazımca...
bir başkadır kurtuluş savaşı,
dile geldiğinde nazımca...
orta asya' dan dört nala gelmek...
kuvvay- ı milliye şehitlerini,
ete, kemiğe büründürmek
nazımca...
can vermek, kan vermek börtlüce' ye...
hacı bektaş' a, pir sultan' a
tarihlerce...
tek vucut olmak nazımca,
sarışın kurtla, anafartalar' da...

memedi koklamak nazımca...
sarmak, sarılmak bir deli sevdaya...
nazımca...
tutuşmak...
çıra olup yanmak,
hiroşimalı küçük kız gibi,
küllerce savrulmak evrene nazımca...

bir ağaçcasına özgür yaşamak,
balta kesmez...
nazımca orman olmak,
sevgi kardeşliğiyle...
vatan hainide olabilirsiniz haaa!
eğer olursa nazımca...
ran, ran, ran...
narcasına,
narın alı,
narın suyu da olsan
nazımca...

dert değil demir parmaklık...
mazgaldan seyretmek
olanı, biteni...
eğer mahkumsan
bir zifiri mapus damında...
takma kafanı nazımca...
yeter ki anadolu toprağı olsun
yorganın, döşeğin...
hani birde ceviz ağacı dibi...
bilmem,hangi dağda, taşta...

velhasıl kelam...
vatana hasretle
sonsuzluğa ersende
tepeden tırnağa...
sağlıcakla kal nazımca...