Kar yağar ağaçlar bürünür beyaza
Hüzün çöker yüreğime
Çatılara serpilen kar taneleri savrulur esen rüzgarla
Ürperir bedenim kaşkolla sararım yüzümü
Sokaktan geçen çocuklar gelir akılıma
Kağıt mendil satan
Kızaran burnunu koluyla silen
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var