Nazım Hikmet Ran hakkında

Şiir denince öncelikle kişinin ne anladığını sorgulamamız gerek. Aksi halde şiirde ulaşılması gereken ne sorusuna sağlıklı cevap üretemeyiz. Öncelikle şiir dendiğin de aklımıza aşk, ya da mistik özellikler içeren mısralar gele bilir. Hiç şüphesiz bu mısralar da şiir olabilir. Ancak şiir in amacı bundan çok ötelerdedir. Bunun anlaşılabilirliğini sağlamak için Homeros’a kadar inmemiz gerek. Çünkü orada öylesi yalın mısralarla karşılaşırsınız ki, ta o dönemde insan sevgisini öne çıkararak savaşın ne anlamsız bir eylem olduğu ortaya konulmuştur. Günümüzde şiir, toplumu bir ilizyona tabii tutmanın ötesinde, geçmişte olduğu gibi toplum sorunlarına öncelik vermek zorundadır.
Biz kıyaslamamızı bu eksene göre yapmak zorundayız. Aksi halde şiir, bireyi ve toplumu bir noktadan yukarıya çıkarmak gibi bir eylem yüklenmemiş olur. Şiir böyle bir fonksiyon icra etmez mi? Bu sorunun yanıtını elbette geçmişte arayarak bula biliriz. Kurtuluş savaşımızda ve öncesinde şiire baktığımızda, şiir toluma kimlik kazandırmanın ötesinde, toplumun duygu ve düşüncelerini de şekillendirmiştir. Ne var ki şiir, uğramış olduğu istibdat dolayısı ile günümüzde toplumu uyutmakta kullanılan bir araç olma durumuna indirgenmeye çalışılmakta. Hatta bunda da başarı sağlanıldığı söylenile bilir.
Şiir, eğer okuyucuyu, efsunlamanın dışında, yaşadığı zamanı düşünmekten alı koyuyor ise, bence o şiir den uzak durmalı. Şiir haksızlığı dilendire bilme cesareti de göstermek zorundadır.
Nazım Hikmet Ran bir büyük Dünya şairdir. Nedeni, o, haksızlığa Dünya’nın neresinde ise karşı çıkma cesaretini mısralarında sergilemiştir. Eğer, Nazım Hikmet Ran Türkiye’de yaşasa idi, bu gün Türk şiir çok başka evrelerde olurdu.