Zamanın nasıl geçtiğini anlayamadım.
Eskimeyecek asla bitmeyecek sana bu aşkım.
Hayalimde aklımda kalbimde hep sen varsın.
Anlasana (İsim) sana çok aşığım sana çok aşığım..
Ben,senin bana gelmeni beklerken,
Bir başkasına gidişini izledim.
Bana bir umut vermedin ama
Başkasına gideceğini de söylemedin.
Bana her şeyini anlatan sen,
Umut bir ağaç gibidir.
Kış geldiğinde o ağacın dallarında bir şey kalmasa da,
Bahar geldiğinde tüm dallar çiçek açar.
Umut aslında hiç gitmez.
Bazen saklanır, görünmez, daldaki çiçek gibi dökülür, gitti sanırsın.
Ama hep oradadır, o daldaki tomurcuk, çiçek olur yeniden açar. O yüzden umut hep vardır. Sen yaşadığın sürece umut hep var olacak.
Yeni yıl, yeni aylar, yeni haftalar, yeni günler, yeni saatler, yeni dakikalar ve saniyeler.
Bunlar dışında değişen bir şey var mı bilmiyorum.
Bir şeyler değişir mi, değişir miyiz, değişirler mi? Yoksa her şey aynı mı kalır? Belki bir şeyleri anlar,farkına varırız. Varır mıyız...?
Görmeden nasıl sever ki insan..
Oluyormuş işte.
Belki bir resme bakarak,
Belki bir mesajla,
Belkide bir telefon konuşması..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!