Haykırmak anlamsızdı,
Hâlbuki Mona Rosalar bekliyor diğer ülkelerde
Ben başkentin en alasından seslenirken...
Kimse ötesini düşünemez,
Çünkü haykırmak anlamsızdı.
Belki yeniden bir sonbahar geliyordu,
-zamansız bir iklimdi kendisi-
Heybesinde getirmişti hüznünü...
Keder ne kadar afilli bir hadise,
Mevzu bile edilmiyor bazen arkadaş sohbetlerine
Zat-ı mükemmel sonlarına müsvedde sayılan kaç anlık trajedi sayılırdı hâlbuki
Serzenişler sürerken...
Haykırmak anlamsızdı,
Bana kalan yalnızca muhtemel bir yalnızlık kırıntısı yaşadığım bütün depresif anlara binaen
Seslerle ortada kalan ben,
Yalnızlık sonuma sonradan eklenmiştir..
Haykırmak anlamsızdı,
Baş harfi münferit kitaplarda elem diye geçerdi evveliyatta
Yaşamak,
İkamesi olmaz mutluluğun,
Sadece zerre...
3 KASIM 2015
ANKARA
Kayıt Tarihi : 3.11.2015 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!