Nazım Şiiri - Yıldırım Kırlılar

NAZIM
Anadolu'da bir köy mezarlığına gömmeliydiler seni
başında bir selvi
esmeliydi deli deli
ve milyonlar baş ucunda
taş maşta istemezdi
sen şimdi saçımın akındasın
ılık bir yaz akşamında
kalemimin ucundasın
bilmiyorum ne hallerdesin
yedi tepeli şehrinde
bırakıp gonca gülünü
prag'da bir kafe'de
şiirle'mi meşgulsün
daktilon'da zeytin dalı
pencerende ak güvercin
düşlerinde karlı kayınlar
rüzgara karşı yürüyen adam
sana memleketten mektup var
çocukların okumayı söktü
sen gideli buralardan
şiirler boynunu büktü
yine savaşlar sürüyor
yine çocuklar kadınlar ölüyor
güneşli güzel günler
çok uzak görünüyor
henüz vakit varken
yüreğimiz dalındayken
dünya yanıp yıkılmadan
esaretine dön nazım
sen bize içerideyken
dışarıdakilerden daha faydalıydın
bir akşam üzeri oturup
gazaliden rubailer okudum
tahta kutularda upuzun yatıyordu ölüler
buna rağmen umutluydum
uzanıp bir damla yaşla dokundum şiirlerinize
ağladım ferahladım
dünya seninle güzel seninle rahat
siz kıskandığım biricik şairdiniz üstat
DÖN...
26.11.2017