Yönsüz bir rüzgar esiyor içimde
Duygularım sonbahar
Düşüncelerim
Yaprak gibi savruluyor
Rüzgarın estiği yöne
Bir çocuk yetiştirin bana
Adı
İnsan olsun
Fikrinde
Yürümeyi öğrensin
Yoz kalmasın düşüncelerde
Dünyayı aydınlatan
Binlerce beynin ortasındayım
Geleceğin önünde
Geçmişin arkasındayım
Öyle mutluyum ki
Bir sinek öldürüyorsun gülüyorsun
Bir balık tutuyorsun gülüyorsun
Bir kuş vurup seviniyorsun
Eh be insanoğlu
Anan ölünce neden üzülüyorsun
Ölüm kötüyse
Bugün Veysel'i gördüm Gülhane Park'ında
Yani kısaca Aşık Veysel Şatıroğlu'nu
Öylece oturmuş elinde sazı
Bakıyordu etrafına!
Önünden geçerken mırıldandı sanki
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda
anne
yaşım 14 oldu
bak büyüdüm
artık her şeyi
yaşayarak öğrenmek istiyorum
erkek arkadaşlarım olsun istiyorum
İstanbul sedimi büyük sever
Sevdiklerini bağrına gömer
Ben de seviyorum istanbul'u
İstanbul kadar büyük
Ama korkuyorum
Sahte sevdalardan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!