Nazı niyazı yok artık! Şiiri - Zümrüdü Anka

İnsanın nazının geçtiği birinin olmaması ne kötü.
Belki de bu hayatta bir tek Anneme nazım geçerdi
Oda beni bırakıp gitti.
Nazımın geçeceği kimse kalmadı.
Teyzem arardı hergün oda artık hergün aramayı bıraktı.
Bırakıyorlar birer birer
Kendi telaşlarına düşüyorlar ister istemez.
Kala kalıyorum yine bir başına.
Babam öyle çaresiz bakıyor.
Abim koşuyor yarama merhem oluyor.
Ama işte benim nazım kimseye geçmiyor.
Hastalanınca çekilmez biri yada şefkat bekleyen olamıyorum.
Yine ayağa kalkmak yemeği yapmak zorunda hissediyorum kendimi.
Annemden öyle öğrendim ki ben.
Onun da bir tek nazı bana geçerdi.

Düştüm dizim kanıyor Anne ,
Çok ta şişti.
Canım da çok yanıyor biliyor musun?
Bana kıyamadan bakışını öyle özledim ki,
Hastalandığım zamanlarda ;
Kızım kalk açlıktan öleceksin çorba yaptım sana deyişini.
Anne beni neden bıraktın!