Nazenin 3 Şiiri - İsmail Uysal

Bir gün sen de gidersin be Nazenin
Ağaçlar, çiçekler, yapraklar gibi
Adı kalır hatırımda, gülşenin
Dudağa mim vurmuş yasaklar gibi
...
Adını anmayı yasaklar gibi

Dokunduğun eşya gider elinden
Toz olur kırılan bardaklar gibi
Utangaç yüzüyle çocuk gelinden
Gözyaşları keskin bıçaklar gibi
...
Çaresizliğini bıçaklar gibi

Nazenin, bakışın kiraz mevsimi
Gülüşün kutsanmış topraklar gibi
Beni tan eyleyen, görse içimi
Aşkını sarılmış kundaklar gibi
...
Gidişin, dünyamı kundaklar gibi

Bir nisan, haziran ya da bir eylül
Gelirsen tüteriz ocaklar gibi
Yüzüme bir anne şefkatiyle gül
Sıcak ve yumuşak kucaklar gibi
...
Denizde imbatı kucaklar gibi

Gördüm gençliğimi bir banka çökmüş
Yeni tulum giymiş çıraklar gibi
Boynu bükük sanki, yüzünü dökmüş
Kirpikleri kanlı mızraklar gibi
...
Nazenin hayali mızraklar gibi

Sen de gideceksin, turnalara sor
Denizlere göçen ırmaklar gibi
Artık gecelerim sana benziyor
Düşlerime sinmiş tuzaklar gibi
...
Çocuklar, güvercin tuzaklar gibi

Yürekler, havadan hızlı soğuyor
Geceye sığınmış sokaklar gibi
Renkleri öldüren renkler doğuyor
Karalar, griler ve aklar gibi
...
Karanlık dünyadan suç aklar gibi

Nazenin gitsen de kalbini bırak
Lezzetine kanmış damaklar gibi
Gönlünün aktığı işte son durak
Padişah sarayı, konaklar gibi
....
Sonsuza dek orda konaklar gibi