Nazenin 2 Şiiri - İsmail Uysal

Işığın boğuyor karanlıkları
Süheyl misin acep Süreyya mısın?
Endamın ters yöne itti rüzgarı
Düş kapanı yutmuş bir rüya mısın?

Nazenin, sayesi cisminden ağır
Bir derde düştüm ki nar oldu bağır
Kalbe çığır açtı ruhumdaki sır
Dağlarımda gezen eşkıya mısın?

Nerdesin mahparem, nerdesin, hani?
Affet sürgününü bu dünya fani
Hangi dağ türküsü besledi seni
Gül müsün nergis mi papatya mısın?

Çağ kapatıp açan ahu gözlerin
Bülbülü susturur yahu sözlerin
Samanyolu'na dek çıkar izlerin
Gerçeğime nispet ütopya mısın?

Gecesi olmazmış seven insanın
Özlem tütüyormuş yandıkça canın
Afakımı sarmış ruh-ı revanın
Arz mısın, sema mı, sen derya mısın?

Varlığın, varlıktan yokluğa gebe
Her bakış içinde türlü cazibe
Gülüşün, dem vurur fecri kazibe
Hakikatten öte, bir hülya mısın?

Nazenin, tırtıldan düştü kelebek
Yalanın rahminde büyüdü gerçek
Yaşayamadığım ne varsa tek tek
Sen, teğet geçtiğim o dünya mısın?