Nazendem Şiiri - İmran Tekin

devreden gün de akşamladı
açım tokum belli değil
ve umrumda da değil
ne soğumaya yüz tutan kaçak çayım
ne ince bir dantel gibi ovama nakşedilen dağlarım
ne de karanfil ve gelincikler
seni görüp kapalı yaşayalı...
bir sığınma isteği tutuşur bende bazen
nedenini bilemediğim
karanlıklara, yalnızlıklara...
bir gidişim olmalı benim
biliyorum
yelkenliye
son gidişim
tanımazsın sen beni
severim sadece ve giderim
Nazendem
ağrıyorum ve yorgunum
adım adım yaklaşıyorum eylüle
hissediyorum
yokuştan değil
zeytuni bir dal çok görülür bana
ve beyaz güvercinin kanat çırpması
bak
uzaktan geçiyor yelkenli
ulaşamıyorum
ağrıyorum ve yorgunum
alsın isterdim beni de
tanımazsın sen beni
severim sadece ve giderim
Nazendem
elini uzat(ma) anı bu
uyan artık
sırası şimdi Nazen
eylüle varmadan
bir haykırma isteği tutuşsun sende
denize, ufka ve yelkenliye
susamışçasına
tiz çığlıklarla...