Bu gün mehtap yokolmuş
Gökyüzü solmuş
O da benim gibi kararmış
Anlatamam ya! öyle işte!
Benim ümitlerim solmuş
Ne içtiğim sigaranın tadı var
Ne çayın ne kahvenin
Kahretsin nede rakının
Bana hayatına kaldığın yerden
Devam et diyorsun
Oysa ben sende kaldım
VE SAHNE
Zaten hayat bir panayır yeri değil mi?
Ve herkes başrol zannettiği
Ve tek sahnesini değiştiremediği
Figüranlıklarını maskeler takarak oynamıyor mu?
Hafif bir lodos esintisine benziyordu rüzgar,
Hayat ve yapraklar sallanıyordu.
Düşmek istercesine dalından!
Pamuk ipliğine bağlanmış halleriyle.
Hayat biter, vakit dolar,
Can hıraş kaçışlarımın kapısı
Yüreğimin bayraksız vatanı
Nasıl geçer insan yaşamaktan
Nasıl geçer gönlüm gözlerinden
Sen nasılsa geçtin benden
O bölgenin adını ilk söylediğinde hissetmiştim,
O şehrinlerin bize uğursuzluk getireceğini…
Karnından ince ince sızan kanı yalayıp,
iyileştirmeye çalışan bir kedi gibi hissediyorum kendimi gittiğinden beri..
Bana doyamazdın,
Doyamadında zaten.
Koklayamadın anne gibi,
Yetemedin baba gibi.
Ne tam bir anne!
O artık ağzıyla kuş tutsa yaranamaz bana
Bunlardı beni korkutan sözlerin
Sorsana demiştin ısrarla
Be adam in misin cin misin nereden çıktın karşıma
Şimdi hesap ver bana
Elimdeki kalemden
Önümdeki bembeyaz sayfadan
Düşünürken aklımdan
Hayallerimden UTANDIM
İki adım önümdesin ama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!