- Yedinci ağıt –
(Girit Üçlemesi – 2)
Ve zeytin ağacı dedi ki: Aidiyetim sadece bana aittir, benim kadim buyruğum şudur ki: Ben bir ağacım ve evvelim ve sonum ve gölgemde doğanlar sonsuza dek burada olacaktır…
Bu yüzden Nazende’nin aidiyeti hep kendinde kaldı. Suskunluğunu kutsayan bir iristi, bir de kentini süsleyen sarmaşık. Hep anladı göklerden doğan maviyi ve hep affetti kanatan bembeyaz özlemleri…
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta