Nazende Ağıtlar - VII -

- Yedinci ağıt –
(Girit Üçlemesi – 2)

Ve zeytin ağacı dedi ki: Aidiyetim sadece bana aittir, benim kadim buyruğum şudur ki: Ben bir ağacım ve evvelim ve sonum ve gölgemde doğanlar sonsuza dek burada olacaktır…

Bu yüzden Nazende’nin aidiyeti hep kendinde kaldı. Suskunluğunu kutsayan bir iristi, bir de kentini süsleyen sarmaşık. Hep anladı göklerden doğan maviyi ve hep affetti kanatan bembeyaz özlemleri…

Elez ağacının çerağından yayılan ışıklar sadece bir denizde yakamoz olmakla kalmadı. O tüm dünyada aşkın ve asaletin ismi ile Homeros’un sayfaları oldu…

Şimdi Nazende bir neden aramalı mıyım seni sevişime? Elinde tuttuğun üç yüzükle sen, nasıl bir aşk yolluyorsun evrene bir bilsen… Lyra, kalbimin tınısıdır Nazende ve lavta; içime işleyen bir baharın sesidir ve dans; hak edilmiş özgürlüğünün olağanüstü figürü..

Nazende: Yüreğime inen bir ayetsin sen… Nazende: Bir hikayenin sonusun sen... Nazende: Sevginin güle rengini veren tanrısal kanadısın sen…

Sen iki kere yabancısın doğduğun şehirlere Nazende bense defalarca yabancı… Sen Girit’de bir mübadil, ben dünyanın tümünde bir muhacir… Sen gittiğin her berzahtan geri geldin, ben gittiğim hiçbir yerden dönemedim…

Belki de o yüzden mehtabın aydınlattığı sokaklarındayım Nazende, her gece o ayın parlattığı gümüş suyu sokaklarında bir paignotis gibi dans ediyorum, dans ediyorum deli gibi zeytin dallarıyla ve Moundakis çalar lyra’yı, İdi’nin saraylarında..

Ben, tanımadığım taşlarla döşeli ve şimdi ay’ın aydınlattığı bir sokakta yakışıksız bir yabancı gibi dans etmekteyim Nazende… Dans ediyorum bilemezsin, çift başlı baltalarla, boynuz çiftleriyle, yerin altına hükmeden yılanlı kadınlarla, denizde golyan balıklarıyla ve şimdi döne döne kendime döndüm Nazende…

Beş kıtanın her birinde sana dair izler aradım Nazende ve dört okyanusun suları çekildi seni severken. Sunaklarda kimsesiz bir ergen gibi kaldım Nazende, ya da ruhumla erince ulaşmış kanlı kâselerde… Beni lambamla gömün o yüzden Nazende, çalan lavtalar eşliğinde allı morlu giysilerimle…

Düşünsene Nazende sen Zeus ile Europe’nin kızı ben bir peygamber torunu… Ben Raha’dan Kenan’a göçerken sen İdi Dağları’ndan Olimpos’a… Ben çöllerimde zemzem araken sen denizlerinde kadırgalarla…

Ve şimdi yakarıyorum sana sevdalı ada: Sokaklarında çalan lavtalar, lyralar ve oynanan danslar aşkına, bizi aşktan öte bırakma! Ve Nazende! Ya binip kaçmalıyım gemilerinle ya da kalıp susmalıyım denizlerin izin verdikçe…