Nazende Ağıtlar -IV -

- Dördüncü ağıt –

Gülbanglar vardı dilimde sabahın seheriydi, şerbetler aktı gökten, ben gündüzdüm o leyli…

Nazende! Derler ki; büyük yüreklerin üstünde kayıp Leylalar vardır… Yanındayken görmediğin Leylalar ki akkorları akar damarlarından.. Belki o yüzdendir Nazende, mermer bedenimde güzel anıtların çıkar…

Sevilen olmayınca sembolleri girmez mi devreye… İşte sembollerini yarattım Nazende… Kişisel bir medeniyetin seninle kaplı bedenimde kurulmuş vakur egemenliğinde…Oysa Nazende,oysa senin açık olmana gerek yok Meryem gibi, Afrodit gibi bulvarlar boyunca. Çünkü sen seçiksin Nazende…

Açık bir deniz sıradandır ama seçik bir Nazende doğada bir kutsal farkındalığın ismidir…Açık bir sevgili yanındadır ama seçik bir Nazende onurlu bir ömre yayılmış sevgidir… Açık bir dağın zirvesi dağcıları bekler ama seçik bir Nazende ‘nin karlı zirvelerinde kardelenler açınca yamacında duran aşık yaşadıkça kendinden geçecektir…

Nazende: Aklını aşka mağlup etmemiş bir bahtsız olmaktansa kalmak istiyorum inzivamda.Çünkü akıl kördür Nazende aşk ayık. Aşk adildir Nazende akıl zalim…Bana aşkı öğütlemeyen bir akıldan koru beni… Bana beklemeyi vâzetmeyen ve acı çekme sebatını vermeyen bir aşk ancak kötü eder beni …

Ve Nazende, belki bu yüzden üç dilde sevdim seni … Üç kültürle duygulandım,üç geleneğin feryadıyla akıttım gözyaşlarımı içime, üç örfün mahçubiyetiyle utandım üç medeniyetin lugatları boyunca sevdim seni Nazende…

Ve asla sitem etmiyeceğim Nazende, sitemin sisleri yorar seni, bitkin düşen ben olurum yine de… Hani bir şakayık kuşu bir şakayık çiçeğine konar ya ve yine de tamamlanmaz ya manzara, işte öyle Nazende işte öyle, duvardaki boş tablolarım hep seni beklemekte…

Ah! Nazende; ah büyük kentlerin meri kekliği! Oklar semaya her doğrulduğunda sen konuver beyaz bir bulutun üzerine…Güvenle indirecektir seni bulut, yüreğime…