Nazende Ağıtlar - II -

- İkinci ağıt -

Dedim ki: Nazende! Kirpiklerimden bir gölge düşür ellerine, gözlerimin serinliğini ancak öyle anlayabilirsin, diye…

Dedi ki: Gözlerini orman sanacak kadar meczup olmuş aşkzede! Dervişlikse niyetin, beni Leyla zannetme…

Biliyorum serçenin yüreğini… O minnacık çırpmayı bile duyabilirim Nazende!

Ama dinmedi bir türlü kulağıma gelen çağrışımlar, sesler.. Susmadı ki konuşayım Nazende! Sesimi bir arzunun çığlığına alt ettim, şarkılarımı da… İyi ettim Nazende!

Sesim: Suskunluğuna en çok yakışan şeyim… Sesim: Duyulmazım, ayılmazım, huylanmazım…Sesim: Ah! ses vermeyen avazım…

Nazende! Bir öyküye yor beni, bir hayale… Bir sessiz yolcuya yor beni Nazende! Yor beni, çekinme… Nasılsa bir yorgun küheylan düşmüş, ölüyor bedenimde…

Bu eyyamda yıldızlara bakmak marifet değil ki; fezanın sırlarına ermek lazım gözlerinde…

Sende yaşamak demek, seninle yaşamak değil Nazende! . Sende yaşamak, seni yaşamak da değil sadece… Sende yaşamak ariflerin yoluna inat, sende isyan etmek gibi, sadece dünyevice...'' Seninle '' ya da '' seni '' değil; sende yaşamak…

Oy Nazende! Hayatla yarıştığım falan yok, yazgıya da amentüm var… Ama Nazende, derin bir yara, tuzla dolduruluyorken izin ver zamanın derinliğine bağırayım… Tuzun yaramı acıttığı yok inan, sadece hatırlatması bile inletiyor işte...

Özlemimde içli çağrılar da yok. İçlenmeler veya iç içe geçmeler yok Nazende! Bari rahat bırak sesimi; karşıki kayalıklardan aksini duyayım o halde…