Bazen öyle bi güzelliğin karşısında durursun ki
Onu anlatmaya
Dünyanın en güzel şiirleri bile eksik kalır
Ayaklanır oturan tüm heceler
Yürüyen bi şiir
O zarif endamıyla
Anlamlı anlamsız tüm tümcelerden boşanır
Güzel güzelliğini getiremez ki dile
Şair umutsuzca nasıl anlatsam diye kıvranır
Gerçek şair ise
O da boşanır cümlelerden
Nefesi kesilene kadar
Bu dünyadan soluk soluk ayrılır
Genzinde kalır enfes bi geçit töreni busesi
Sonrasında O nefis tadı
Kelimelerle gri harflerle hatırlamaya çalışır
Oysa ışıl ışıl rengarenktir Güzelliğin gözleri
Cıvıl cıvıl sımsıcak, sadece bi merhaba dese de sözleri
Ama kağıda dökemezsin onu -da-
Kimler içine dökmüştür kim bilir, yüksek ateş fırınına
O nazenin güneş parçası duruşunu
Ve hangi ışıktan nasibini almamış karadelik yutmuştur
Yürüyen bi şiirin kalbinin muhteşem vuruşunu
Şiir kıymetini bilecek her zaman
Işık hızıyla kaçacak, güzellikten nasibini almayanlardan
şair kıymetini bilecek, yazdıklarının değil, yazdıranın
Acı çektirenlere mezar yapacak mısralarını
İlham verenlere sevda yapacak masallarını
Kayıt Tarihi : 15.5.2012 15:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)