Nazargahım Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

nazargahım

yalnızlık bile bende yalnızlaştı
göz kıtlığımı var yüzünde
görmezsin bu halimi hazem
çarelemeye gelmezsin.
seni kokundan bulmak banadır
canımın gıdası sevda kokususun.
ayrılığın çöl etti bedenimi
canımda duydum,
canımın bana ettiğinden yoruldum.
su hazır, susamışta varsa,
geriye doymak kalır
yüreksizin basireti bağlanır
su ve susuzuyuz daha ne olsun
di gel doyalım birbirimize.
ben bedenistanından çok
gönül barına talibbim ki,
bedeni baharlayan odur.
önce gönlünü düşür hazem
bedenin ona coşkuyla uyar.
ey gözleri nazargahım,
bedengahına değil gönülgahına talibim.
öz biçmine..
göğsünden geleni isterim
sen güneş ben sana aşık gölgeyim, ayım.
sensiz yokum vahayım.
senden yeniden bir dil bir dudak açtım yüzümde
gül oldun.
bir çift göz açtım, güz oldun.
aşk sırrım gizdaşımsın
yeniden bir kulak yarat sende
sırf bu sırrı duysun.
beni yıksa leblerin yıkar gözlerin ayaklandırır.
gönül döküntüsü bilirsen beni,
bırakda döküleyim gözlerinden..
nazargahından kovulayım.
yüreğimin yerine geçecek yüreğinin,
şafağı düştü duygularımın karanlığına.
tan ağarımı yakındır güllüm
ömürgahımıza..