Nazar Boncuğum Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Hayatımın anlamsızlığında
Tanıdım seni.
Ne geçmişim vardı
Ne de geleceğim…

Geçmişi bırakmıştım,
Geride kalanlarla,
Geleceğimde ise umut yoktu yarınlara...

Seni gördüm,
Gülümseyişin kaldı aklımda...
Sen de gülümsedin,
İçim açıldı aşkına,
Gülümseyişine dokundum,
Döndüm şaşkına.

Alsan beni karşına,
Ellerim ellerinde olsa,
Ellerime uğur böceklerin dolsa
Gözlerim nazar boncuğu,
Gözlerinde kaybolsa…

Asıl olan aşktır desen,
Gelsen yanı başıma…

Koklasam filizlensem,
Çiçekler açsam,
Gelecekteki yaşamına...

Gözleri nazar boncuğu olan sevdiğim,
Gözlerim gözlerindeyken,
Kem gözlerden sakınmak istesen beni,
Taksan sol parmağına nazarlığını,
Dualar etsen,
Diz çöksen, aşkının yüzü suyu hürmetine…

Nefes aldırmasan nefesime,
Öpsen uzun uzun dudaklarımdan…

Parlak yıldızları kalsa,
Dudaklarımda gecenin…

Gecenin karanlığı aydınlanırken gülümseyişinle,
Yıldızlar kayarken ellerimden,
Dualar ettiğin dileklere…

Cennetten gelen,
Ay ışığı eşliğinde.

Raks ederken bedenin, bedenimle,
Yüzündeki gülümsemeyle birlikte,
Zerafet karışır gecenin rengiyle,
Işıl ışıl yanan tül kaplamış bedenine…

Yanımda olmadığında,
Acıyla kanayan sol yanım,
Gözyaşımda saklı olan,
Mutsuz ömrüm…

Varlığında sekiz köşeye döner,
Kırk takla atar benliğim…

Yanı başıma geldiğinde ise,
Mutsuzluğun gidişine,
İzmir marşı çalar ömrüm…