Nazar Şiiri - Mustafa Tanrıkulu

yek-pâre ömrümü parçalayan bir nazar,
bir bakış düştüğü gün gözlerinden
mevsim bahardı...
'bakma' diyemedim 'gözlerime'
başım döndü,
gözlerim karardı...
gözlerim kaçtı gözlerinden
gözlerin kovaladı gözlerimi...
halbuki
haberin yoktu hiç bir şeyden...
yandığımı bilmiyordun...

bir mavilik çöküyor rüyalarıma
bir güneş parlıyor
maviliğin içinde...
baharın en güzel günlerinden biri
dolaşıyorum kırlarda
gökyüzü mavidir
ve güneş yakıcı...
iç çekiyorum,
belli ki sönmemiş
ruhumda cennet hatırası
özlüyorum...

eyvah ne oldu
ne bu karanlık...
meğer ki gece olmuş birden bire...
demek ki düşler ülkesinde
geceler aniden başlarmış.
ve parlaklığın şahı bir ay parlarmış
rüya mülkünde...
kim görmüştür
dünya yüzünde bu kadar karanlık bir gece
bu kadar parlak bir ay...
kim görmüştür?

az ilerde bir kızıllık görünüyor,
yaklaşıyorum...
birkaç huri var orada
soruyorum
-ne bu kızıl şey? '
-bu bahr-ı ahmerdir
şu Musa'nın yarıp da geçtiği deniz.'..
-ötedeki karartı ne? '
-o firavunun cesedidir vuran sahile'
-siz kimsiniz?
-biz bu güzel yüzün muhafızlarıyız