Nazan İzmirli Şiirleri - Şair Nazan İzmirli

gün sığınırken gecenin
koynuna
sahipsiz kaldım bu şehrin yitik
kuytularında
yağmalanırken gece
acımasızca

ben; seni gezdirirken
kendi yalnızlığımda
ıssızlığımda
sessiz sessiz............

sen; kendi kuytularında

evin vardı üç eri
birde uzatmalı çavuş
baba;
babamın dedesi.

mondoros serv

özgürsün
gönül kuşum
toprakla kardığın, 'su'dan aşkım
sınırsız zamanlarda... bırak bana kalsın.

tutsaklığım

tek
bir
zaman
vardı

içinde

............acımasız
....................karanlık
..........................geceler
ıssız
sessiz
sensiz

yaşayan
tükenişi
resmediyor
gözlerim

istanbul olmak böyle birşey...

sen kokan
yağmurları gönder bana.
kipriklerim kapanırken gecenin koynuna
ıslanan saçlarım sen koksun sensiz sabahlara.

ben
seni
zor
olduğun
için,
sevdim.

içimizde
büyüyemeyen
telaşlı çocuk,
her saklanbaç
oyununda
yenilen,