Nazan'ı Nalansın Şiiri - Behçet Bilgiç

Konarsın çiçekten çiçeğe gönül
Bitmez arzuların artar eksilmez
Yetmiyor bir türlü yetmiyor bir gül
Nazan ı nalansın göz yaşın bitmez

Verseler de sana sarayı köşkü
Gelir sana ağır hayatın yükü
Bir türlü tükenmez çaldığın türkü
Verseler alemi yine de yetmez

Renk renk çeşit çeşit libas giyersin
Yoktur hiç doyumun geleni yersin
Deli poyraz gibi durmaz esersin
Saldın dertten derde sen beni bin kez

Öğretemedim ben sana vefayı
Çektirdin ömrümce bana cefayı
Ne yazık sayende bozdum kafayı
Seni anlatmaya yeter mi bin tez

Usandı kul Behçet senin elinden
Mümkün mü anlamak senin halinden
Çalamam ben artık senin telinden
Vurdun yerden yere sen beni bin kez

B.Bilgiç

(Nazan'ı nalan ) nazlı ağlayan, sızlayan
(Cefa) sevinç