Nazan Şiiri - Ali Erden

Bütün Bütün Islandım Nazan
İnceden iliklerime Değin
Kaç Sessizlik Gördüm
Kaç Sonbahar
Duydum,işittim
Korkunun Fecrini Ta Şuramda
Göğüs Kafesime Kadar
Engin Bir Tenhalık Çıkmazıyla
Görüp Gecirdim
Bilmem Kaç Yaz,Kaç Bahar
Kasımpatıları Gibi Seni Özledim
Fakat Kimselere Seni Sorup
Ne Yapar Diyemedim
Sus Geldi İçime
Kapanıp Durmaksızın
Bitmemiş Sigara izmaritlerini
Ucuz Belki Tarihi Geçmiş
Kanyaklar Eşliğinde
Koynuma Aldım
Sırf Dudaklarından Kalan
Emanet Rujları Var Diye
Sırf Beni Öpecek Sandığım için
Bilmem Kaç Kez Cigaralarınla
Dudak Dudağa Kendimi İçtim
Elâlem Camiye Kiliseye Giderken
Ben Tanrıya Aldırmaksızın Onlara Taptım
Susup Beni Dinlermisin Nazan
Kaç Kere Yağmur incecik Yağınca
Işıklar Karanlıklardan Korkularını Saklamış
Sen Koynumda Öylesi Çıplak Kalmışsın
Büsbütün Alışılmamış
Duzensizliklerde Tek Başıma
Sorgusuz Sualsiz Beni
Kapı Dışarı Koymuşsun
Bir Daha Yoluma çıkmayayım Diye
Yaylı Bir Taburede Gece Gece
Sanki Zehirmişim Sanki
Seni Süründürüp Öldürecekmişim
Sanırsın Düşmanınmışım Gibi
Alıp Gökyüzüne Kör Karanlığa Savuruyorsun
Sırf Sabah olduğunda Senden
Haber Almasın Kimseler Diye
Herkesler Uykunun Koynunda
Sere Serpe ölü Taklidi Yaparken
Sen Her zamanki Üşengeçliğinle
Kendinde Kilitli Kalıyorsun
Nazancım
Birbirimizden Ne kadar Uzağa Gidebilirsek
Okadar Birbirimize Düğümleneceğiz
Ben Senden Kaçıp Gideceğim
Bir Vakit Gelecek Sanki
Ellerim Aklından Çıkmayacak
Heybetli Bir Yanlızlık
Seni Kollarıyla Kavrayacak
Kulaklarına Adımı Fısıldayacak
Nazan Sen Yine Usul Usul
Karanlıklarda Süzüleceksin
Yoksunluğun da Seyreleceksin
Bilmem Kaç Zaman Sonra
Nazan Beni Seveceksin...