Naz Niyaz Şiiri - Erdal Topaç

1.

Şimdi yeniden
Dokunmak kalbe incitmeden
Bütün tanrıların hükmü yürüyor
Bırakma onlara, düşecek benden
Sen Allah’sın, sen bilirsin, bana birkaç kelime ver
Öyle ver, dökülsün taştıkça dilden
Yunayım arı duru dereden
Kör gözünü sapanla bir gövertem
İblis denen şu şeytanın hele bir
O ne bilsin birr er birer saymayı
Bilse yoldurmaz idi ademe ham meyvayı
Yazmadan sil
Bu, yakışır senin azametine
Kalbimi dirilt
Dirilt kelimenin haziresini
Sesim neyi taşısa bir kalbe dokundursun
Avazesi kıl renginin, bütün hurufiler
İsa döndü diye ağıt yaksınlar.

2.
Ben mi kaldım ak pirinçte akçakaya
yeli vurup ayıkladı zemherinin.
Salayazdım,yazmayaydım gökçe köye
alevi mi söndürüyor ümidinin.

Kuyu koyu,kara kuru,kıyı kıyar
Şavkı vursa salar idi yusufcuğa biri bir ip
Bizim ile uğramamış demek Eyüp
çatlamaz mı bu ayazda sabır taşı

Cümle alem ürker olduk melametten
hakikaten vermez diye feragatten
uzak düştü kayan ayak metanetten
sana kaldı, eğle gönül sahibini.

3.
sendin değil mi şairin şirazesi
iğri demirlerin haddesi
bak nasıl yılarmış köknar
yağmurla sevişirken ar mı kalırmış
çarpa çarpa mahvolduğun yapraklar
kanırtarak çatlatır ademin idrakini
süzül erek, ak arak, çakşırına bağladığın uçkuru
şimşek yalayarak geçtiğinde
nasıl çözük unuttuğuna
cinlerin bile aklı ermedi

sendin değil mi indiren belime
aşırdığım çağla için bahçeden çağlayan taşı
velev ki heybemdeki ola adem elması
iblise ne hacet yola koyulmak için
yoldan çıkmak için bir havva yeter
adına yeter deyip yetinmeyince
ar ile kafi run suresi suretinde
binlerce kafir ham azalarını
kafuru ile ovar
evvel emirde müslüman
ahirette türk.

4.
Eğil de sen eğilsin, işlesin iliğine
çek bir nefes,iç bir yudum, a su de
yoksa pinhan kılacak, aşikare eyleme
öyle ayan söyle ki çağıldayan su sesi
yalnız, işitecek bir kulakta çınlasın.

Neşe asil edanın davetkar çizgisini
çiziktiren kalem mi usa dil kal'asını
aşacak imgelemin kanatları meleke
keleme dolma sarar, yaprağı pek muteber
kerimesi Tokat'ın gelin atına biner
ya nasip demeyi de eksik etmez yadından.

Ey Allah'ın Neşe'si seni bana kim verdi
Bir selam serinliği erişse avazıma
selamınla ışısa ince muradım şem-i
yanar mı ki acaba bunca tufan içinde.

5.
Küçücüksek
sek sek oynasak
dilara bir ara
vakitsiz kalınca
onca şen şakrak mavra
boşalan kitle sel insanlığımız
sürüne sürtüne sertelerek
komadı ki büyüse
Fatmacık, Fatıma
beni erken salıvermiş gardiyan
seni geç koymuşlar, gelememişsin.

Salına salına emminin oğlu
bir od koydu, yaşın almış yüreğim
halanın kızının kızına yandı
yanmasaydım olmaz idim emmisi
emmi olsam yanmaz idim halası.

Salına salına emminin kızı
işledi gergefe gönlümün sazı
yanasın, zamanın eksik yaprağı
gazel ateşinde ciğer kebabı
musahip yolundan ayrı düşesi
emmiler dayılar hep bize gelsin
salın, emmi kızı, onların olsun
üstüne toprağı bile atalım
sar beni kerpetenle söksünler
amber terleyen teninden senin.

alacak var mıdır elinden senin
kul senin,kül senin, bu yorgan senin
kökünde bir pire emer ensenin
yakma, ateşin bu gümrah serin
alev de senin ocak da senin.