Naz Neme Gerek Şiiri - Cahit Konut

Kime yaranayım, ben bundan böyle,
Hürmet beklemem ki; naz neme gerek.
Sağır mı, kör müyüm? Sen doğru söyle,
Duymuyor kulağım, göz neme gerek.

Gül bahçemiz hazan olmuş, çöl olmuş,
İnsanoğlu korktuğuna kul olmuş.
Damağım kurumuş, dilim lal olmuş,
Anlamsız, içi boş söz neme gerek.

Eski günlerimi, şimdi ararken,
Umutları satıp, çile dererken.
Ay gibi parlayan sima dururken,
Buruşmuş da solmuş, yüz neme gerek.

Hasretim, yanına varamıyorum,
Yıllardır gül yüzün göremiyorum.
Nimetin tadını alamıyorum,
Yağsız-yavan aşım, tuz neme gerek.

Ne kuluncum* belli, ne döşüm belli,
Ne ayağım belli, ne başım belli.
Ne baharım belli, ne kışım belli,
Mevsimler değişmiş, yaz neme gerek.

Yüklendi barhanam, yürüyor göçüm,
Karaydı, ağardı, bu yolda saçım.
Dışım serin durur, yanıyor içim,
Yüreği soğutmaz, buz neme gerek.

Varlıkla savaştım, yoklukla yattım,
Mazlumu korudum, zalime çattım.
Sürdüm davarımı kurtlara kattım,
Neyleyim koyunu, yoz neme gerek.

KARAC’OZAN; bitireyim sözümü,
Asayım duvara telli sazımı.
Deyine* kaptırdım dalda kozumu,
Çoğu bulamadım, az neme gerek.

29 Nisan 2019 GÖLBAŞI

*deyin: Sincap
*kulunç: Sırt, belin üst kısmı.