Naz Deyir Şiiri - Cevdet Altay

Naz Deyir

Öz özüne gene esif coşanda,
Gördüğü her yerde surat asanda,
Men ölerem o yar mennen küsende,
Dondquldanıf dodağ altdan söz deyir.

Küsme mennen qafqas elin ceylanı,
Men olaram o gözlerin gurvanı.
Sevip sarılmanın tamda zamanı,
Qaşın düğme deyir gözün çöz deyir.

Dikdiyimiz sevda gülü solmadan,
Qapımızı qış qıyamat çalmadan ,
Canan tut elimi heçkim bilmeden,
Men gedirem sen peşime gez deyir

Qurvanam gözüne o qelem qaşa,
Uzaxdan halımı etme tamaşa,
Gönlüm aşk sarayın gel orda yaşa.
Başım duman deyir üreh köz deyir.

Aralanıf mennen çox gen gedirsen ,
Darıldınmı denen kin mi güdürsen,
Ömür törpüm,niye bele edirsen
Dodax cilveleşir dilin naz deyir.

Keşke üreğimi açıp, yarasan
Seni nece sevir özün sorasan
Kime çarpır hele baxıp göresen
Altay ne deyirse gene az deyir.

Cevdet Altay