Naysi Şiiri - Burak Ballı

Açlık varsa tokluğun kıymeti bilinmez
Yokluk varsa varlığın kıymeti bilinmez
Söz yoksa da başlığın kıymeti bilinmez
Buyurun size benden bir başlık…

Bir gün kör bir insan gördüm.
Dedim ki: Allah’ım bu kulunun suçu ne?
Ben sizin görmediğiniz gönül gözünü ona verdim!
Sizde o göz varken gönül gözünüzü görebilesiniz diye
Sebepli bir kul gönderdim...

Bir kaç adım daha attım,
Dilsiz bir insan gördüm
Allah’ım! Bu kulunun suçu ne peki?
Ben ona öyle bir düşünce verdim ki
Sizin düşünemediklerinizi düşünsün...
Ama haddinden fazla konuşmasın.
Siz de bunu görün
Ve ibret alasınız diye dilsiz bir kul gönderdim...

Birkaç adım daha attım
Baktım ki bir insan
Tekerlekli sandalyede
Allah’ım! Peki ya bunun suçu ne?
Ben ona öyle bir aşk verdim ki
Engelleri olsa da yürüyebilmesini öğrettim.
Siz yürürken dahi o engeli aşamıyorsunuz;
Size ibret olsun diye
O kulumu da dünyanıza gönderdim...

Adımlarım hızlandı
İsyankâr bir kız gördüm.
O kadar güzel
O kadar kusursuzdu ki
Dayanamadım yanına yaklaştım...
Biraz dinledim de onu
Öyle Allah’a isyan vardı ki...

Allah’ım! Bu kadar kusursuz yarattığın,
Yaşama şansı verdiğin lâkin sana isyan eden
Bu kadar güzel, kusursuz bir kulun ne işi var peki bu dünyada?
Düşündüm durdum
Bulmak istedim...
Bu sorunun cevabını.
Sonra anladım ki
Onu biz bu hale getirdik
İnsanlık adına onun geliş sebebi yoktu.
Amaçlarından uzak görevleri de yoktu.
Onun aslında isyanı Allah’tan ziyade insanlığa çoktu.

Sen, ben... Yaşamı yaşanamayan hale getiren bizler...
Biz her şeye sahipken
İster isyan edelim istersek etmeyelim
İster inanalım istersek inanmayalım
Bizim de o kuldan farkımız yoktu!
Çünkü...
Biz bu hale getirmiştik onu!
Ne bir dilsiz, ne bir kör, ne bir sağır
Ne de kötürüm bir kul kadar...
Şükreden olamadık.

Ona
Yaşanan ya da yaşanmışlıkların içerisinde var olan...
Her şeyi göstermek istedim.
Haykırdım
Gecenin sessizliğinde...
Fırsat bulamadım
Ona yaradan rabbini anlatmak için
Çünkü onun aşkına ne tarif vardı
Ne de gözle görülebilir bir tanım
Gücüm mecalim de yoktu
Oysa yarattığı her kusurlu kula dair bir cevabı vardı.
Yaşadıklarımı, bu hale gelmesine sebep olduğumuz insana da anlattım.

Sonra gülümsedi, döndü bana dedi ki:
Yoksa Yaradan'la konuştuğunu mu iddia ediyorsun?
Derin bir nefes aldım
Sessizlik sardı her bir yanı
Doğacak güneşin deryasıydı
Uzaktan gelen bir özlemdi
Kelimeler kendiliğinden şehadet getirdi ve sonra
Ben size şah damarınız kadar yakınım!
Diyen bir ALLAH'la neden konuşmuyorsun?
Sana sevgiyi de verir aşkı da
Sen kusursuzluklarını gör diye.
Sana acıyı da tattırır sevinci de
Geceyle gündüz arasındaki farkı gör diye
Sana doğruyu da tecrübe ettirir yanlışı da
Sen bu sebepleri düşün
Ve sana kendinden yakın olan rabbini tanı
Sonra da içindeki seni tanı
Şeytanı tanı diye.

Şimdi bu kadar kusursuzlukların içerisinde
Sen kendine yakın olan her şeye kusur bulurken
Dedim ki Allah’ıma,

Ruhum senden, gücüm senden
Sen her şeyin sahibi isen,
Ben sensem
Ben de her şeyin sahibi olabilirim
Yeter ki isteyeyim senden.
Gücüm senden
Ruhum senden
Canım senden
Sen affet
Bu hale getirdiğimiz kulun
Varlığına olan isyanı sebebinden.
Yine bana baktı gülümsedi!
Ben varlığını hissettirecek sebebiyken
Sonra anladım ki o da benden.

Sessiz Bekleyiş